သူတုိ႕ရပ္ကြက္ သူတုိ႕အေၾကာင္း(၃)
မွတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕ခန္းရွိ ပက္လက္ကုလားထုိင္တစ္လုံးေပၚတြင္ ငူငူေငါင္ေငါင္ ထုိင္ေနသည္ကို အခန္႕သင့္ပင္ေတြ႕ရ၏။
ညီဆူးက အခန္းေထာင့္သို႕ သူ႕အ၀တ္အစားအိတ္ကို “ဘုန္း”ကနဲ ျမည္ေအာင္ပစ္ခ်လိုက္ ၿပီး . . ..
“ဒီမွာ . . မွတ္ႀကီး။ မင္းဘာမွ အားမငယ္နဲ႔ေတာ့။ မင္းကို ကယ္တင္ဘုိ႕၊ မင္းရဲ႕ အမွားေတြ ကို တည့္မတ္ျပင္ေပးဘုိ႕က ငါကိုယ္တုိင္ ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာၿပီ . . သူငယ္ခ်င္း”
သူမ်ားအိမ္မွာကပ္ေနဖုိ႕ေရာက္လာသည္ကိုပင္ အေျပာကေတာ့ အထက္စီးမွမေလ်ာ့။
မွတ္ႀကီးက ေငါင္ေတာင္ေတာင္ထုိင္ေနရာမွ မ်က္ခြံကေလးမ၀ံ့တ၀ံ့ပင့္လွန္႕ၾကည့္ကာ ေပကလပ္ ေပကလပ္ျဖင့္
“မင္းကို အိမ္ကႏွင္ခ်လိုက္ၿပီလုိ႕ ရုိးရိုးတမ္းတမ္းေျပာရင္လည္း ရပါတယ္ကြာ”
အေၾကာင္းသိၿပီးသားလူခ်င္းမုိ႕ ညီဆူးကို မွတ္ႀကီးက ကြက္ေက်ာ္ျမင္ၿပီးသား။ ညီဆူးက ေတာ့ . .အဟီး . .ဟု ရွက္ရယ္ရယ္သည္။ ၿပီးမွ . . . . .
“ေနစမ္းပါဦး . . . မွတ္ႀကီးရ။ မင္း အရင္ေနတဲ့အိမ္ေလးက ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႕ ဒီကို ေျပာင္းလာရတာလဲ”
ညီဆူး၏ေမးခြန္းေၾကာင့္ မွတ္ႀကီးတစ္ခ်က္ေတြခနဲျဖစ္သြား၏။ ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖႏုိင္။ ၿပီးေတာ့မွ . . . .
“အဲ . . . ဟုိဒင္းကြာ . . ဘာေခၚမလဲ။ တုိးတက္မႈကို ေရွးရွဴတဲ့ျဖစ္စဥ္တိုင္းမွာ အေျပာင္း အလဲဆုိတာရွိတယ္ . . . သူငယ္ခ်င္း။ ဒါ . . ေတာ္လွန္ေသာ အဘိဓမၼာေပါ့ကြာ။ ရုရွားႏုိင္ငံရဲ႕ မဟာေအာက္တုိဘာေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာေတာင္မွ . ..ဒီလုိမ်ဳိး အေတြးအေခၚကို ကိုင္စဲြၿပီး . . .”
“ေန ပါဦး . . ေနပါဦး၊ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ သိပ္မေျပာနဲ႔ . .. မွတ္ႀကီးရာ။ ဟိုဖက္ ရပ္ကြက္ ကေန ဒီဖက္ရပ္ကြက္ေျပာင္းလာတာ ဘာေတြမ်ားတုိးတက္သြားသလဲ။ သီရိသုဓမၼသိဂၤ ီ ေဒါက္တာမွတ္ႀကီးလို႕ လူေတြက ၀ိုင္းေခၚၾကေရာလား”
ေငါ့ေျပာေနေသာ ညီဆူး၏စကားေၾကာင့္ မွတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးရမည္မွန္းမသိဘဲ ေယာင္နနျဖစ္ေနၿပီးမွ . . .
တစ္စုံတစ္ရာ ဖ်တ္ကနဲ သတိရသြားဟန္ျဖင့္ . . .
“ေၾသာ္ . . .ဒီလိုေလ၊ ဒီအိမ္ႀကီးမွာက တယ္လီဖုန္းရွိတယ္ကြ”
“ဟင္ . . မင္းမွာ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ အေရးတႀကီးေျပာစရာ ဆုိစရာ ဘာအလုပ္အကိုင္မွ မယ္မယ္ရရမရွိတာ။ ဘာထူးလို႕လဲ”
မွတ္ႀကီးက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားၿပီး
“ငါ့လေခြး။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ . .. မင္းက အဲဒီလို ဒဲ့ဒုိးႀကီးေျပာ လိုက္ေတာ့ ငါရွက္သြားတာေပါ့ . . ဟီး . .ဟီး”
“ေဟ . . . မင္းက ရွက္လည္းရွက္တတ္ေသးသကိုး”
ညီဆူးက အံ့ၾသဆန္းက်ယ္ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို မယုံႏုိင္စဖြယ္ ဘြားဘြားႀကီးေတြ႕လို႕ရသလိုမ်ဳိး ေရရြတ္မိ၏။ မွတ္ႀကီးက . . .
“တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ကြ။ အရင္ ဒီအိမ္မွာေနသြားတဲ့ အိမ္ရွင္က သူ႕တယ္လီဖုန္းကို လမ္းသူ လမ္းသားေတြ အခ်ိန္မေရြးလာေျပာႏုိင္ပါတယ္ဆုိၿပီး ခြင့္ေပးထားတယ္ကြ။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ဖုန္းဆက္ခေပးၿပီး လာဆက္တဲ့သူ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိတတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဖုန္း နံပါတ္ကေနတစ္ဆင့္ သူတုိ႕ကိုေခၚခိုင္းရင္ရတယ္္ဆိုၿပီး အျပင္က သူတို႕မိတ္ေဆြေတြကိုပါ ေပးထားေတာ့ သူတုိ႕ဆီဆက္တဲ့ဖုန္းေတြလာရင္ အိမ္အထိလိုက္ေခၚေပးရေသးတယ္ကြ”
“ေအးေလ . . လုပ္ေပါ့ကြ။ ဖုန္းဆက္ခက မင္းပဲရတာမဟုတ္လား။ လက္ဖက္ရည္ဖုိး အတြက္ မပူရေတာ့ဘူးေပါ့ . . .မွတ္ႀကီးရ”
မွတ္ႀကီးက ညီဆူး၏စကားကို စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာနားခါးဟန္ျဖင့္ ဦးေခါင္းကိုဆတ္ကနဲ တစ္ဖက္ သို႕လွည့္ကာ မ်က္ႏွာရႈံမဲ့ ပစ္လုိက္ရင္း . . .
“ေဟ့ေကာင္ . . ညီဆူး။ မင္းက ငါ့ကို ပိုက္ဆံမ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းၾကည့္တဲ့ေကာင္လို႕ ထင္ရသလား။ ငါ ဒီအလုပ္ကိုလုပ္တာဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ ေအာင္ ကူညီေနတာ၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႕ေနတာကြ။ ငါဟာ ႏွယ္ႏွယ္ရရမွတ္ႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး . . သူငယ္ခ်င္း။ ျပည္သူလူထုအတြင္ ရွင္သန္ေနတဲ့မွတ္ႀကီး . .၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕သားေကာင္းရတနာ မွတ္ႀကီး . . ၊ ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ မွတ္ႀကီး . . ၊ ျပည္သူ႕မွတ္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီကြ . . နားလည္လား”
မွတ္ႀကီးကား ေဒါႏွင့္မာန္ႏွင့္ေငါက္ေလၿပီ။
ညီဆူးခမ်ာေလးမွာကား ေနစရာမရွိၿပီ။ သူ႕ႏႈတ္မွ ခပ္တုိးတုိးသာ ညည္းမိရွာသည္။
ေၾသာ္ . . .မွတ္ႀကီး . . မွတ္ႀကီး။
*****
တကယ္ေတာ့ . . မွတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ဟုိဖက္ရပ္ကြက္မွာ မ်က္ႏွာမျပ၀ံ့ေလာက္ေအာင္ ကို မဟာမရွက္ေတာ္ျဗန္းျဗန္းကဲြရေသာ အျဖစ္ဆုိးတစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳၿပီး အိမ္ေျပာင္းေျပးလာခဲ့ျခင္း သာျဖစ္၏။
ဟုိဖက္ရပ္ကြက္မွာေနတုန္းက သူ႕အိမ္ႏွင့္တစ္လမ္းေက်ာ္တြင္ ေနထုိင္ေသာ ေကာင္ မေလးႏွစ္ေယာက္ကို မွတ္ႀကီးက အသည္းအသည္ႀကိတ္ပိုးသည္။
အဲသည္ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္စလုံးက နယ္မွလာသူေတြျဖစ္ၾကၿပီး ဂ်ာနယ္တုိက္တစ္ တုိက္တြင္ အလုပ္လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္က ေဘာ္ဒါေဆာင္သေဘာမ်ဳိး အိမ္ တစ္လုံးငွားေပးၿပီး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုေနထုိုင္ေစျခင္းျဖစ္၏။ မွတ္ႀကီးကလည္း အေဖာ္ရေအာင္ မဂဇင္းတုိက္တစ္ခုတြင္ ေတာက္တုိမယ္ရလုပ္ေနသူျဖစ္ရာ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ မဂဇင္းလုပ္ငန္းခ်င္း အမ်ဳိး ေတာ္သည္ဟု အတင္းဇြတ္ဆဲြ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို အားေပးကူညီသည္။
ေကာင္မေလးေတြနာမည္က သီသီႏွင့္ေကသြယ္ထြန္းဆုိလား ဘာလားမသိေတာ့။ မွတ္ႀကီးကေတာ့ မ်က္ႏွာျပည့္ျပည့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္ သီသီဆုိေသာေကာင္မေလးကို ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားသည္ဟုဆုိသည္။ (အမွန္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲက ဘယ္သူ႕ရရပါ)
ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ (မွတ္ႀကီးလိုမ်ဳိး ဗုိက္ပူရႊဲရႊဲ၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဗလပ်စ္၊ ဗိုက္ၾကယ္သီး ျပဳတ္ရွပ္အက်ၤ ီမွာဖားဥေတြစဲြၿပီး မဲညစ္ေနေသာ) လူ ဘုတ္ထိုင္းႀကီးတစ္ေယာက္က သူတို႕ကို “ခ်စ္တတ္ေသာႏွလုံးသားဂြတ္ရွယ္ႀကီး” တျပြတ္တခဲျဖင့္ စိတ္၀င္စားေနလိမ့္မည္ဟု ထင္ကို မထင္။
ခိုင္းေကာင္းေစေကာင္းသည့္ ငေပတုံးႀကီးတစ္ေယာက္ရပဟဲ့ဟုဆုိကာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကရွာသည္။(တကယ္တမ္း . . မွတ္ႀကီးက သေဘာလည္းေကာင္းရွာပါသည္) ေကာင္မေလး ေတြခမ်ာ ရပ္ကြက္ထဲကို ေရာက္လာကာစ လူသစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေတာ့ အေၾကာင္းကိစၥတစ္စုံ တစ္ရာရွိတုိင္း
“ဦးမွတ္ေရ . . .ဦးမွတ္ေရ”
ႏွင့္ ပါးစပ္ဖ်ားက မခ်ေအာင္ကို မွတ္ႀကီးကို ရိုးရာကိုးကြယ္သည့္ နတ္လိုတ,ၾကသည္။ ဒါကို ပင္ ငနဲသားက
“အင္း . . ၊ ဒင္းတုိ႕ခမ်ာေလးေတြ ငါမရွိရင္ေတာ့ ခက္ရွာေခ်ေရာ့မယ္” ဟု ကရုဏာသက္ ကာ ေတာက္တေခါက္ေခါက္၊ မ်က္ရည္တေ၀့ေ၀့ျဖစ္လိုက္ေသးသည္ဆုိ၏။
သို႕ျဖင့္ . . အေနၾကာလာေတာ့ မွတ္ႀကီး၏ရင္ထဲမွာ ေ၀ဒနာက ႏုရာမွရင့္၊ ရင့္ရာမွ အေခါက္ထူၿပီး အေပြးပါတက္လာသည္။
တစ္ည . . .
မွတ္ႀကီးက သူ႕ႏွလုံးသားမုိေလ၀သအေျခအေနကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၾကျငာခ်က္ထုတ္ ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ အရက္ဆုိင္၀င္ၿပီး ရဲေဆးတင္၏။
ရဲေဆးကို အေတာ္ပင္လက္လြန္ေျခလြန္တင္ပစ္လိုက္မိၿပီး လူမွန္းသူမွန္းမသိ၊ မူးေလေတာ့ သည္။ (ခါတိုင္းညေတြလည္း လူမွန္းသူမွန္း မသိေအာင္မူးေနက်ပါပဲ။ အဲသည္ညကေတာ့ အခ်စ္ ၏ တန္ခုိးမ်ားေၾကာင့္ ေသာက္ေနက်ထက္ ႏွစ္ဆခဲြေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေဆာ္ထည့္လိုက္သည္ဟု ဆုိ၏)
ေကာင္မေလးေတြေနသည့္ အိမ္ကို တံခါးသြားေခါက္ေတာ့ ညဆယ္တစ္နာရီခဲြေနၿပီ။
“ေဒါက္ . .ေဒါက္္၊ ေဒါက္ . .ေဒါက္”
“ေအ့ . . တီတီ”
အာေလးလွ်ာေလးႀကီးျဖင့္ သီသီ့နာမည္ကိုပင္ ပီပီသသမေခၚႏုိင္ေတာ့။ ေကာင္မေလးေတြ က အိပ္ေနရာမွ ကမန္းကတန္းထလာၾကၿပီး။
“ဟင္ . .ဦးမွတ္၊ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး . ..ဘာျဖစ္လာတာလဲ”
“ဦးမွတ္ . . . အရက္ေတြ တအားမူးလာတယ္ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ေသာက္ရတာလဲ . .ဦးမွတ္ရယ္”
မွတ္ႀကီးကေတာ့ ဘာစကားမွျပန္မေျပာႏုိင္ေတာ့။ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေရခ်ဳိးခန္းဆီသို႕သာ ယုိင္ထုိးယုိင္ထိုး ေျပးေတာ့သည္။
လက္ေဆးေၾကြဇလုံမွာ ဦးေခါင္းကို ထုိးခ်လိုက္ၿပီးေနာက္။
“ေ၀ါ့ . .ေအာ့ ေအာ့၊ ေအ့ . . ေ၀ါ . . ေ၀ါ”
“ဟယ္ . . ဒုကၡပဲ၊ ဦးမွတ္ အန္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္”
“ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။ ငါတုိ႕အိမ္ေပၚမွာ ေသသြားရင္ျပႆနာပဲ”
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ဘာမွမလုတ္တတ္ မကိုင္တတ္ျဖင့္ ျပာယာခတ္ကုန္ၾကသည္။
မွတ္ႀကီးကေတာ့ ဘတ္စ္ကားအုိႀကီး ၀မ္းဒလေဟာေလ်ာသလို တၿဗီးၿဗီး . . တဂီြးဂြီး . . တေ၀ါေ၀ါ . . သံစုံျမည္ေန၏။
တျခားအရက္သမားမ်ား စိတ္ရွိလက္ရွိအန္ၿပီးလွ်င္ အမူးရွိန္ေပါ့ကာ အနည္းငယ္သက္သာ သြားတတ္ၾကသည္။ မွတ္ႀကီးကေတာ့ အားပါးတရ ဘြင္းဘြင္းႀကီးအန္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွ အျပင္သို႕ လွးမ္ထြက္လုိက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေခြခနဲလဲက်သြားေလေတာ့ သည္။
“ဟဲ့ . .ေအာင္မေလး၊ လုပ္ၾကပါဦး။ ဦးမွတ္ . . .ေသသြားၿပီလားမသိဘူး”
“ဦးမွတ္ . . ဦးမွတ္ . . .”
“ေခါ . . ခူလူး . . ခြီး . .ဖူး”
အခ်စ္ႏွင့္အတူ ပ်ံသန္းလာခဲ့ေသာ မွတ္ႀကီးကား ေရခ်ဳိးခန္းေရွ႕ သံမံတလင္းေပၚတြင္ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံးခ်မ္းေျမ့စြာ ေမွးစက္ေပ်ာ္ေလၿပီ။
*****
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ဘာလုပ္လုိ႕ ဘာကိုင္ရမည္မွန္းမသိျဖစ္ၾကၿပီး လမ္းထဲက ဆယ္အိမ္ေခါင္းကို သြားေခၚၾကသည္။
ဆယ္အိမ္ေခါင္းေရာက္လာေတာ့လည္း မွတ္ႀကီးကို ဘယ္လုိမွႏႈိး၍မရ။ အိပ္ေနလုိက္သည္ မွာလည္း ပိုးလုိးပက္လက္၊ ပုဆုိးေတြ ဘာေတြပင္ ေျပလုိ႕။ သြားရည္ေတြကလည္း စီးက်လို႕ . . ။
ေပြ႕ခ်ီထမ္းေခၚၿပီး ေနရာေရႊ႕ဘုိ႕ဆုိသည္ကလည္း ဗုိက္ရႊဲရႊဲမွတ္ႀကီး၏ စဥ့္အုိးအငယ္စားခန္႕ ရွိေသာ ခႏာကိုယ္ကို ဆယ္အိမ္ေခါင္းက မ,မႏုိင္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ကား . .အိပ္လို႕ေကာင္းေန တုန္း အတင္းလာႏႈိးသျဖင့္ ထလုိက္လာခဲ့ရေသာ ဆယ္အိမ္ေခါင္းက စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ . . .
“ကဲ . .ဒီေကာင္ႀကီးကို ေဟာဒီမွာဘဲ ပစ္သားထားလိုက္ၾကပါ . .ငါ့တူမတုိ႕ရယ္။ ဒီ . . မွတ္ႀကီးဆုိတဲ့ေကာင္က ရူးတူးတူးေပါေတာေတာ လုပ္တတ္တာကလဲြလုိ႕ ညည္းတုိ႕ကို အႏာၱရာယ္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ဒုကၡမေပးပါဘူး
ညည္းတုိ႕အိပ္ခန္းကလည္း ေသာ့နဲ႔ဘာနဲ႔ လုံလုံၿခံဳၿခံဳပဲဥစၥာ။ အခန္းကို အတြင္းကေနသာ ေသာ့ခ်ၿပီး အိပ္ၾက။ မနက္အိပ္ယာႏုိးရင္ ဒီေကာင္ႀကီးသူ႕ဖာသာသူ ထျပန္သြားလိမ့္မယ္”
သည္လုိႏွင့္ မွတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ေရခ်ဳိးခန္းေရွ႕သံမံတလင္းျပင္တြင္ အေမ့ရင္ခြင္မွာလို႕ အပူပင္အေၾကာင့္ၾကကင္းမဲ့စြာျဖင့္ “တခူးခူး . .တေခါေခါ” အသံဆုိးႀကီးမ်ားေဟာက္ရင္း ကုလား ေသကုလားေမာ အိပ္ခြင့္ရေတာ့သည္။
*****
အျပစ္ကဆုိးခ်င္ေတာ့ . . ..
ေရခ်ဳိးခန္းအထြက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေျခသုတ္ဘုိ႕ထမီအေဟာင္းေလးတစ္ထည္ေခါက္ၿပီး ခ်ထားသည္။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွတ္ႀကီးက မူးမူးျဖင့္ အိပ္ရင္း ထုိထမီေဟာင္းအေခါက္ပုံကို ဦးေခါင္းတင္ကာ အုံးစက္ေတာ္မူ အုံးစက္ေတာ္မူ၏။
ၾကာလာေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာက လူးရင္းလွိမ့္ရင္းႏွင့္ ထုိထမီက မွတ္ႀကီး၏လည္ပင္းမွာ စြပ္ေနေလေတာ့သည္။
(ထားေတာ့ . . .၊ ဒီ အထိလည္း ျပႆနာမရွိေသးဟု ေျပာလုိ႕ရသည္)
တကယ္ ျပႆနာက . . မနက္မုိးလင္းမွ ေပၚျခင္းျဖစ္၏။
*****
မနက္အိပ္ရာကႏုိးေတာ့ . . မွတ္ႀကီးက သူ႕လည္ပင္းမွာ ထမီကြင္းသိုင္းလ်က္သား ျဖစ္ေန သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
ဟင္ . .ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ။
သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (အအိပ္ၾကမ္းေသာေၾကာင့္) ပုဆုိးက ဟုိ႕လို႕ ေဟာင္း ေလာင္း . . . .။
ဒါ . . . .ဒါဆုိ . . .။
မေန႕ညက ဒီအိမ္ကို ေရာက္လာၿပီး သီသီ့ကိုအတင္းႏႈိးကာ တံခါးဖြင့္ခိုင္းခဲ့သည္ကို သူမွတ္ မိသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူဘာမွ မမွတ္မိေတာ့။
အခု ႏုိးလာေတာ့ သီသီ့ထမီက သူ႕လည္ပင္းမွာ . . .။
သူ . . .ကိုယ္တုိင္ကလည္း အ၀တ္အစားေတြဖရိုဖရဲ . . .။
မွတ္ႀကီး ရင္ထဲတြင္ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး အလန္႕တၾကားအေတြးတစ္ခုက ျဗဳန္းဆုိ ဦးေႏွာက္ထဲေရာက္လာသည္။
ငါ . .ငါဟာ လူမဆန္ေအာင္ ယုတ္မာမိၿပီ။
ျဖဴစင္တဲ့ အပ်ဳိစင္ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ ညစ္ႏြမ္းေအာင္ နင္းေခ်ခဲ့တဲ့ တရားခံဟာ ငါပါလား။
ငါ . .မွားၿပီ။ ငါ . . .မွားၿပီ။
သူ႕အေတြးႏွင့္သူေခ်ာက္ခ်ားၿပီး မွတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ေဆာက္တည္ရာမရ ေၾကကဲြေန သည္။ ထုိစဥ္ . . . .
“ကၽြီ”
ခနဲ ျမည္သံၾကားလိုက္ရၿပီး အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာ၏။ ၿပီးေတာ့ ျဖဴ၀င္းႏုနယ္သည့္ ေျခေထာက္ေလးတစ္ဖက္ . . .။
သူ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ . . .သီသီ။
မွတ္ႀကီး၏ႏႈတ္မွ စကားသံတစ္စြန္းတစ္စ အက္အက္ကဲြကဲြထြက္က်လာ၏။
“သီသီ . .။ငါ့ကို . . ငါ့ကို . . .”
ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ . . ဟု သူ႕ႏႈတ္မွ ေျပာမထြက္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အပ်ဳိရည္ ပ်က္ေအာင္ ေစာ္ကားမိၿပီျဖစ္ေသာ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ခြင့္မလႊတ္ခ်င္။
ျဗဳန္းဆုိ . . .၊
မွတ္ႀကီးက ၀ုန္းကနဲထၿပီး အနီးဆုံးတုိင္ကို သူ႕ေခါင္းျဖင့္ ေျပးတုိက္လုိက္သည္။
“ဒုန္း”
“အီး . . ဟီး . .ဟီး၊ သီသီရာ . . ငါ့ကို နင္ေပးခ်င္တဲ့အျပစ္ေပးပါ၊ ငါ မွားသြားတယ္ . . ငါဟာ . . ေခြး . .ေခြးဇာတ္ခင္းတဲ့ေကာင္ပါ . . အီး . .ဟီး . .ရႊတ္”
ေျပာလည္းေျပာ၊ ငိုလည္းငိုရင္း တုိင္ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ တဒိန္းဒိန္းေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ တိုက္၏။
သီသီကေတာ့ မွတ္ႀကီး ဘာအဓိပၸါယ္ျဖင့္ ေျပာေနသည္ကို သေဘာမေပါက္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေန၏။
မွတ္ႀကီးက တရႈံရႈံငိုရင္း . . .
“ငါေၾကာင့္ . . . အဟင့္ . .ရႊတ္ . .နင္ မနစ္နာေစရဘူး . .သီသီ ရႊတ္ . .အဟင့္ . .ငါ့ အမွားကို ငါတာ၀န္ယူမယ္ . .ရႊတ္ . .ရွလူး . .ငါ နင့္ကို လက္ထပ္မယ္ . .သီသီ”
“ရွင္၊ ဘုရား . .ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရား ကယ္ေတာ္မူပါ”
ေကာင္မေလး မ်က္လုံးျပဴးသြားၿပီ . . .
“ဦးမွတ္ . . .ရွင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ရူးမ်ားရူးသြားၿပီလား မသိဘူး။ ဟင္ . .လည္ပင္း မွာလည္း ေျခသုတ္တဲ့ထမီစုတ္ႀကီး ကြင္းသုိင္းလို႕ပါလား။ ဟုတ္ပါတယ္ . . ရူးေနပါၿပီ”
“ဘာ . .၊ ဒါ . .ေျခသုတ္တဲ့ထမီစုတ္ . .ဟုတ္လား။ ဟင္ . .ဒါဆုိ သီသီ့ထမီမဟုတ္ . . မဟုတ္ဘူးေပါ့”
“ႀကံ ႀကီးစည္ရာရွင္ . .ဘယ္က ဟုတ္ရမွာလဲ”
ငါဟာ . ေသာက္ေပါ၊ ငါဟာ . .ေသာက္ေပါ ပါလား ဟူသည့္ အေတြးကို ျဗန္းခနဲတရားထူး ရသလို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္သြားၿပီး တစ္ခဏတြင္ . . .
မွတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ . .ေနာက္ေၾကာင္းကိုျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ထုိအိမ္ေပၚမွ လႊားခနဲ ဆင္းကာ သုတ္ေျခတင္ေလေတာ့သည္။
*****
မွတ္ႀကီးက ထူၿပီး ထိုင္းၿပီး ရႈပ္သည္။ ညီဆူးက ျပႆနာေမႊၿပီး ရႈပ္သည္။ အခုေတာ့ . . အရႈပ္ထုပ္ႏွစ္ထုပ္သည္ လူစုံ၊ စရုိက္စုံ စုဖဲြ႕ေနထုိင္ၾကေသာ ရပ္ကြက္ကေလးတစ္ခုထဲသို႕ ေရာက္ လာခဲ့ၾကၿပီ။
လူသည္ . . . .
သူ႕ပတ္၀န္းက်င္ (၁၈)လက္မ အတြင္းရွိ “ေလ”ကိုသာ ရွဴရိႈက္ေၾကာင္း သင္တုိ႕ၾကားဖူးပါ သလား။
မင္းခုိက္စုိးစန္
Yukay's Note 