ဆရာမင္းလူရဲ ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ အေမာေၿပေပါ့ ..

၀တၳဳေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ လွထံုစိတ္အ၀င္စားဆံုး အေၾကာင္းအရာတစ္ခုပါလာသည္။ လူ၀င္စားကိစၥပင္ျဖစ္၏။ လူ၀င္စားဆိုတာ တကယ္ရွိေၾကာင္း အေထာက္အထားအကိုးအကားမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားသည္။ “လူ၀င္စားေလး ေမာင္ေဇာ္ေမာင္” အေၾကာင္းဆိုလွ်င္ ဟိုဘ၀တုန္းက တင္ပါးကို
ေျငာင့္ဆူးခဲ့ရာ ခုဘ၀မွာလည္း ေမြးကတည္းက အနာရြတ္ၾကီးပါလာတာကိုတင္ပါးလွန္ျပထားေသာ ဓါတ္ပံုႏွင့္တကြ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ဒါကိုဖတ္ျပီးေနာက္ လွထံုလည္း လူ၀င္စားေရာဂါ တက္ေလေတာ့သည္။ ေမာင္ေက်ာ္လွေက်ာင္းကျပန္လာေသာအခါ အနားကိုေခၚျပီး “ေဘာင္းဘီ ခၽြတ္စမ္း”
“ဟာ… ဘာလုပ္မလို႔လဲ အေမရ”
“စကားမရွည္နဲ႔… ဟိုဘက္လွည့္” ဟုေျပာျပီး ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်၊ တင္ပါးကို စစ္ေဆးသည္။
“အင္း… ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနျပီ၊ ဒီမွာ အစင္းရာၾကီးေတြ႔တယ္၊ အရင္ဘ၀က နင္ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ၊ ငါ့ကို မွန္မွန္ေျပာစမ္း”
“ဘယ္က အရင္ဘ၀လဲ… သားမသိဘူး”
“မသိလို႔ မရဘူး၊ ဒီမွာ အမွတ္ၾကီး တစ္ခုလံုး ပါေနတာ”
“အဲဒါ အမွတ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ေက်ာင္းမွာ စာမရလို႔ ဆရာမရိုက္တဲ့ အရိႈးရာၾကီးပါ အေမရာ”
ေမာင္ေက်ာ္လွႏွင့္ မေအာင္ျမင္ေတာ့ ေက်ာ္ကြန္႕ဘက္လွည့္လာသည္။
“ကိုေက်ာ္ကြန္႔… ရွင့္တင္ပါးလွန္ျပစမ္း”
“ဟင္… ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“အို… ၾကည့္ခ်င္လို႔ေပါ့”
“ဟာ… ရွက္စရာၾကီး”
“အမယ္… လင္မယားခ်င္းေတာင္ ရွက္ေနရေသးတယ္၊ ကဲပါ… ျပစမ္းပါ”
ေက်ာ္ကြန္႔မွာ သူ႔မိန္းမအေၾကာင္းသိသျဖင့္ စကားရွည္မေနေတာ့ဘဲ ျပလိုက္ရသည္။ လွထံုက ၾကည့္ျပီးေနာက္
“အင္း… ဘာမွ မရွိဘူး”
“ဒါဆိုလည္း ျပီးတာပဲ”
ဟု ေက်ာ္ကြန္႔က ျပီးျပီးေရာ ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ လွထံုက မျပီးေသးဘဲ
“ကၽြန္မကိုလည္း ၾကည့္ေပးအံုး”
“ဟာ… ဒါေတာ့ ငါမၾကည့္ရဲ့ဘူး”
“ရွင္ဟာေလ… ေယာက္်ားမဟုတ္တာက်ေနတာပဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ အားမကိုးရဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ရွင္နဲ႔ေပါင္းရတာ ၀မ္းေရစပ္တယ္လို႔ ေျပာတာ”
ေက်ာ္ကြန္႔လည္း ဇာတ္လမ္းမရွည္ခ်င္သျဖင့္ ၾကည့္ပါ့မယ္ဟု သေဘာတူလိုက္ရသည္။
“ဘာေတြ႔လဲဟင္”
ေက်ာ္ကြန္႔မွာ တကယ္တမ္းေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္ေသာ္လည္း လွထံုေက်နပ္ေအာင္
“အညိဳကြက္ တစ္ခုေတာ့ ေတြ႔သလိုပဲ” ဟုေျပာလိုက္သည္။
“ဟာ… ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီ္”
“ဘာဟုတ္တာလဲ”
“ကၽြန္မက လူ၀င္စားရွင့္ သိရဲ့လား”
“လူ၀င္စား… ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္… လူ၀င္စားမွ တျခားလူမဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္မအေမကိုယ္တိုင္ ၀င္စားတာ”
“နင္… နင္က နင့္အေမ၀င္စားတာ”
“အစစ္ပဲ… ဒီမွာ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္း၊ အေမနဲ႔ မတူဘူးလား”
“သားအမိပဲဟာ… တူမွာေပါ့”
“ဒါတင္မကေသးဘူးေလ… အေမ့တင္ပါးမွာလည္း ကၽြန္မလိုပဲ အမွတ္ပါတယ္၊ ကဲ…
ဒီေလာက္တိုက္ဆိုင္ ေနတာ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ”
“လွထံုရယ္… နဲနဲပါးပါးလည္း စဥ္းစားပါဦး၊ နင့္ကို ေမြးတဲ့ အခ်ိန္မွာ
နင့္အေမက သက္ရွိထင္ရွားၾကီး ရွိေနေသးတာပဲဟာ… ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား”
“ဒါဆို ကၽြန္မက ဘယ္သူ၀င္စားတာလဲဲ”
“ဒါေတာ့ ငါလည္း ဘယ္သိပါ့မလဲ”
“လူ၀င္စားဆိုတာ ရွိတယ္ မဟုတ္လားဟင္”
“ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးတာပဲ၊ ငါလည္း ကိုယ္ေတြ႔မဟုတ္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး”
လွထံုကေတြျပီး စဥ္းစားေနသည္။ ေက်ာ္ကြန္႔မွာ ဘာမ်ား လာဦးမလဲမသိဘူးဆိုျပီး တထိတ္ထိတ္ ေစာင့္စားေနစဥ္ လွထံုက…
“ကိုေက်ာ္ကြန္႔… တစ္ခါေလာက္ ရွင္ လူ၀င္စားလုပ္ၾကည့္ပါလား”
“ေဟ…”
“ဟုတ္တယ္… ကၽြန္မစဥ္းစားေနတာ ဒီတစ္ခါ ကၽြန္မကိုယ္၀န္ရွိလာတဲ့အခါ ရွင္
ကၽြန္မ၀မ္းထဲ ၀င္စားပါလား ဟင္”
ေက်ာ္ကြန္႔မ်က္လံုးျပဴးသြားျပီး…
“ဟာ… ဘယ္ျဖစ္မလဲ” ဟုတ္ရုတ္တရက္ ေျပာမိ၏၊ လွထံုမ်က္ႏွာ တင္းခနဲ ျဖစ္သြားျပီး
“ဘာလဲ… ရွင္က ကၽြန္မဗိုက္ထဲ ၀င္ရမွာ ရြံလို႔လား”
“ဟာ… မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဟိုဥစၥာ… ၀င္စားတယ္ဆိုတာက…”
“သိပါတယ္… သိပါတယ္… ရွင္တို႔ ေယာက္်ားေတြဟာ ဒီအတိုင္းခ်ည္းပါပဲ၊
မရခင္မွာေတာ့ ဖ်ာလိပ္နတ္လို ေခါင္းေပၚတင္၊ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာခင္းျပီးအိပ္ေတာ့တာပဲ၊ ဟင္း… ဟိုတုန္းကေတာ့ ညီမဟာ (၁၀)ရက္ေလာက္ ေရမခ်ိဳးဘဲေနရင္ေတာင္ ေမႊးေနမွာပါဆို၊ သၾကားလံုးေလးသာဆိုရင္ငံုထားလိုက္ခ်င္တယ္ဆို…ခုေတာ့…ခုေတာ့…”

လွထံုသည္ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္လာျပီ။ ေက်ာ္ကြန္႔ကလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္
သြားခ်င္လွျပီ။ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ ရွင္းျပဖို႔က ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူရမည္။
ထို႔ေၾကာင့္
“ကဲပါ…လွထံုရယ္၊ ကေလးရွိလာေတာ့လည္း ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့၊ နင့္ဆႏၵအတိုင္း
ျဖစ္ေစရမယ္ ဟုတ္ျပီလား” ဟု ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာလိုက္ရသည္။